Quien me conoce, sabe que no es el tipo de música
que me gusta, ni me interesa. Pero hace unos días, conduciendo
de noche, por la autopista. Sonó esta canción por la radio.
LA CANCIÓN
Y no sé si fue la situación , el momento o la debilidad... pero me
produjo un nudo en la garganta y, a su vez, una sensación
de placer...
"No, no trobaràs un altre amor igual.
Com el que et vaig donar.
Sé que el meu lloc, després, acabarà en mans d’ un altre que no t’ha d’estimar com jo.
Per què tens por i no em mires a la cara?.
I vols que sigui amic a partir d’ ara?.
Després de tot aixó, ja no m’ en fio.
A un amic tot li perdono.
Però es que jo t’ estimo.
Potser sóc molt poc original.
Però és la meva forma de pensar..."
Mostrando entradas con la etiqueta plorant les hores. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta plorant les hores. Mostrar todas las entradas
lunes, 11 de febrero de 2008
Suscribirse a:
Entradas (Atom)